8 ay sonra nihayet İzmir yolu gorundu ... Çok iyi geldi doğrusu , 23 Nisan haftası olması nedeniyle Uraz babasıyla Fuar-Kültürpark şenliklerine katıldı Pepee'yle buluştu .Ben arkadaşlarımla görüştüm.Acelesiz salına salına dolaştık İzmir caddelerinde.Özlemişim, çoook özlemişim.
Fuar'a gelipde Kaskatlı Havuzun önünde fotograf çekilmemiş çocuk Fuar'a gelmiş sayılmaz.
Akşam güneşi bizi kıynaştırdı kaynaştırdı
İzmir ve Teyze sanırım şımarmak için daha iyi bir neden olamaz.
İzmir'de kutlama
Bandırma'da kutlama
Bu işten en karlı çıkan Uraz Paşa oldu , öyle çok özlenmiş ki kimsenin gözü bizi gormedi, kollar hep Uraz'a doğru açıldı.Üstüne bir de Bandırma'ya dede ,babaanne ve amcaya gidilince kaymaklı baklava etkisi yaptı. İki ayrı şehirde doğum günü kutlamaları sonucu mum görünce üfleme refleksi geliştirdi Paşa .Ankara kutlamalarına ön hazırlık oldu bir anlamda.
Dedesine "aydede" diye seslenmeyi tercih edip hatta vazgeçmeyip ısrarla devam ettirip bizi gülücüklere boğarken , " acele yok " demeyi öğrendi parkta .Laf ağzımdan çıkarken Uraz parkta kaydıraktan kaymak için merdivenlerden yukarı tırmanıyordu , "acele yoookkk Uraz,yavaş yavaş" dedim.Kaydırağa kaymak için oturupta bir türlü kaymayan ,arkasında sıralar oluşturan Uraz'a "hadi oğlum herkes sırada bekliyor" dedim ve cevabımı aldım "aeleee dooooggg" (acele yook) :)) sıpa mısın sen ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder