Son dönemlerde beni yoracağını , sıkı dikkat-özen ve mesai gerektireceğini düşündüğüm iki konu var (dı) biri kıreşe alışma dönemi diğeriyse tuvalet eğitimi.Urazimuyla sıvadık kolları paçaları kreş ve tuvalet eğitimi için.
Önce Kıreşten başlamak istiyorum , korktuğum gibi değilmiş . Uraz'ın kendisini terk edilmiş gibi hissedeceğini , yararlanacağını düşünüyordum hep.okadar çok yazı okumuştum ki bununla ilgili neyin doğru olduğuna karar veremez hale gelmiştim.Tek bildiğim şey ,evet URaz ağlayacaktı ama biz kararlı olursak alışacaktı ve çocuklar yeniliklere ,değişikliklere yetişkinlerden çok daha hızlı adapte olabiliyorlardı.Uraz, 1 yaşından itibaren oyun gruplarına gidiyordu bu durumu hızlı kotaracağımızı düşündürttü bana -ki ne kadar doğru hissetmişim. Uraz'ın kafasında bir kreş olgusu oluşturmaya çalıştım tamamen iç güdüsel.. Yani kreşi bir şekilde çekici hale getirmeliyim.Bunun için oyun grubunda ,Kreşte olan Uraz'ın oynamayı sevdiği bir çok şeyi tespit ettim ve eve hiç birini almadım.o metaryallerin sadece Kreşte olduğunu ve kreşe gidersek oynayabileceğimizi empoze etmeye çalıştım.Oyun hamuruna oynamak istediğinde ,"bizim oyun hamurumuz yok ki , oyun hamuru Kreşte olur" dedim .Bİr süre sonra kreşe gidelim dediğimde ayakkabılarını getirir oldu.Ama iş kreşin kapısında ayrılma kısmına geldiğinde tepkimesine çözüm bulamıyordum 1ay boyunca içeri girip Uraz'la oyun oynadım.Öğretmenleri de geldiler ve diğer arkadaşlarıyla iletişim kurdum konuştum ,Uraz biraz biraz yaklaşmaya mekanı,kişileri benimsemeye başlamıştı.Kreşin olumlu etkilerini Uraz'ın erken cümle kurmasıyla , bizim bilmediğimiz faaliyetleri yaparak minik motor gelişimini gördükçe yüzümüz gülüyordu.
Artık çalışmaya başlayıpta oyun grubu dışında belli bir disiplinler bir kreş edinme işine geldiğinde sıra ufak ufak panikledim, nasıl bir geçiş yaşayacağımızı canlandırmıyorum gözümde bir türlü.İlk bir hafta Uraz yine oyun grubumun gibi düşünmesi için anneannesinde birlikte gitti yeni kreşine ve yalnızca oyun oynadı (kum,su,park) öğretmeni yemek yedirmenin aralarında güven duygusu oluşturacağını söyleyerek eliyle besledi.
Sonraki hafta yarım güne geçti ,anneanne artık gitmeyecek eşiyle birlikte biz bırakacağız Uraz'ı diye anlaştık çok keyifli geçti herşey bir kaç gün.Bize el salladı ,öğretmeninin elinden tuttu ve sınıfına gitti.Tam "alıştı artık yaşasın " dedik URaz bir sabah yapıştı bacağıma "gitme"diye ağladı .Ne yaptıysam olmadı .
Her duygusunu yaşayarak görüyor , o halde bir şey için farkındalık yaratırsan onu bir basamak yukarı taşımış olabilirim diye düşündüm .Bu sabah göz teması için onun boyunun seviyesine inerek "Uraz ,anne baba işe gidecek sen içeri girip oyun oynayacaksın akşam olduğunda anne baba işten gelecek ve birlikte oyun oynamaya devam edeceğiz ,tut bakalım öğretmenin elinden",dedim URaz öğretmenin elinden tuttu biraz ağlamalı döndü arkasını ve kreşe girdi.
Öğretmeni biz gittimden sonra sustuğunu keyfinin yerinde olduğunu söyledi .YArım günün sonunda annem Uraz'ı karşılarken keyfinin yerinde olduğunu teyit edince iyice rahatladım.
Herkesin çocuğu aynı tepkileri verecek diye bir kural yok , bu bizim bugün sabah maceramızdı tarihe not düşmek istedim.
Yarın Uraz ve kreşe dair ne yaşayacağımızı bilemem ama umut verici buluyorum.
Tuvalet eğitimi de sonraya kalsın diyerek altını bezledik ikinci günde.
Tanıdığın en gerçek kural ;aynı anda iki yenilik yoruyor arkadaş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder