Bir "Papatya" sevisi

Papatyaları herkes sever bilirim. Ben de herkes kadar seviyorum sanırım , yok yok biraz daha fazla ...

Bahar geliyor ruhuma , gözüm papatyaya bakarken nefesim bahar soluyor ,ciğerlerim ruhum baharlanıyor.

Bahar çocuğuyum belki ondan belki hayatımın her köşe başında paptyaların yolumu kesmesi beni bu kadar yaklaştırıyor papatyalara.

Papatyanın az göze çarptığı bir iklimde nefes alıp veriyorum bu yıllarda , bu yuzden rengim donuk ve  bu yuzden gözümün feri sönük belki.Ancak ruhum öyle değil.Özellikle bu sabah kapıyı açıpta oğlumla & kocamı karşımda, ellerinde koca bir buket papatya ve gevrekle karşımda gördüğümde , dillerinde "iyi ki doğdun" sözcuklerı dökülürken daha bir anladım "mutluyum" şükür.

Gelinbaşlarıyla süslenmiş bir buket nasıl mutlu ederki bir insanı  ?

 Eder , o buketin burnunun dibine kadar gelişini düşündürür sonra iki çift gözün taa içine bakar, dalar, burnunun direği sızlar ,papatya kokuları burnuna çarparken ruhu secdede şükreder ,şükreder.. 

hobi dukkani / mart 2013 - ankara

 Papatyalarımın bütün yaprakları "seviyor" diye bağırsın hep , 

gözlerim göz bebeklerinizden ayrılmasın. 

Oğlum & Kocam'a